“Bu kitap güçlü kadınlara değil, güçsüzlüğünü bile kimseye söyleyemeyen kadınlara yazıldı.”Bazı acılar sessiz büyür.Ne bağırırsın, ne anlatırsın, ne de kaçarsın…Sadece susarsın.Ve o suskunluk bir gün boğazına düğümlenir.İşte bu kitap, o düğümü çözemeyenlerin hikayesi.Bu satırlar; gece herkes uyuduktan sonra nefes almaya çalışan,“Ben de buradayım” diyemeyen,aynaya her bakışında biraz daha kaybolan bir kadının günlüğüdür.Ne mutlu sonlar var burada,ne mucizevi aşklar, ne de büyük kahkahalar…Bu kitapta sadece ben varım.Ve biraz da sessizlik.Çünkü bazen kelimeler yetmiyor,bazen kimse duymuyor,bazen “iyiyim” demekten bile yoruluyorsun…Eğer sen de gece herkes uyuduktan sonra ağlıyorsan,bu kitap seninle konuşacak.Ama sesli değil.Kalpten kalbe, sessizce…Hazırsan, susarak başlayalım.