ภาคิน หนุ่มใหญ่วัย 44 ปีที่ตกหลุมรักรุ้งวารีตั้งแต่แรกพบ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครองแม้ตัวเองจะมีภรรยาอยู่แล้วก็ตาม “ฉันนอนกับคุณแลกเงิน ถ้าอยากให้บอกก็เอาเงินมาสิ” เหมือนถูกฟาดหน้าฉาดใหญ่ ภาคินหันไปหยิบกระเป๋าควักเงินปึกหนึ่งส่งให้อีกฝ่าย รายนั้นยืนมองน้ำตาปริ่มแต่ยังไม่รับสร้างความโกรธเกรี้ยวให้เขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “เอาไปสิ! แล้วบอกมาสักที” “คุณทำแบบนี้ทำไม อยากรู้เรื่องของวาไปเพื่ออะไร?” พร่ำถามทั้งน้ำตา “เพราะฉันอยากรู้และเธอก็แค่ต้องบอก” “แต่วาไม่อยากบอก” “เธอไม่มีทางเลือก แค่ต้องทำตามที่ฉันสั่ง” รุ้งวารีน้ำตารินสร้างความปวดใจแก่คนมองยิ่งนัก ตั้งแต่ซื้อเธอมานี่เป็นครั้งแรกที่ภาคินเห็นน้ำตาจากผู้หญิงคนนี้ “งั้นคุณอยากรู้อะไร” ถามด้วยเสียงสั่นพร่า “เด็กคนนั้นเป็นลูกเธอจริงๆ หรือเปล่า แล้วใครเป็นพ่อของแก” ทั้งสองจ้องกันเอาเป็นเอาตาย จนในที่สุดหญิงสาวก็กระชากเงินมาไว้ในมือ แบงค์พันหลายใบยับยู่ยี่ “เขาเป็นลูกวาค่ะ เด็กคนนี้เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ วาถูกข่มขืนจนท้องต้องออกจากมหาลัย บอกใครก็ไม่ได้!...เอาเขาออกก็ไม่ได้ พ่อเด็กยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีแกอยู่บนโลก”