เวธัส…ผู้ชายเลวที่ฉันแสนเกลียด คนที่ทำลายอนาคตของฉัน ฉันแค้นเขา ชิงชังเขา แต่ทำไม…ทำไมฉันต้องรักเขาด้วยก็ไม่รู้ ตอนนี้ฉันคงกำลังรับกรรมที่ก่อเอาไว้อย่างสาสม คำพูดของคนใจร้ายที่ชอบย้ำเตือนฉันทุกครั้งดังแล่นอยู่ในหัว จนฉันไม่อาจสลัดมันออกไปได้ แม้อยากจะปฏิเสธแต่ก็ทำไม่ได้เสียทีเพราะสิ่งที่เขาพูดมันถูกต้องทุกประการ เพียงแต่... “คุณเป็นของผมริมา จำเอาไว้” “แต่คุณไม่ได้เป็นของฉัน” *****เนื้อหาบางส่วน***** “ผมบอกแล้วไงว่าคุณเป็นของผม!!” เขาเร่งเสียงขึ้นจนเฌอริมารู้สึกตกใจ “คุณก็มีสาว ๆ ในสต๊อกเยอะอยู่แล้ว จะมาสนใจฉันทำไมกัน” เฌอริมามองเห็นแววตาที่ดูโกรธเกรี้ยวของเวธัส “ของของผมไม่ว่าจะกี่ชิ้นก็ห้ามให้คนอื่นมาแตะ” เขาพูดด้วยเสียงเยือกเย็น “มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ คุณมีของมากเกินไป ถ้าของสักชิ้นจะหล่นหายไป ก็เป็นความผิดของคุณเองที่รักษามันไม่ได้” เฌอริมาถอนสายตากลับพร้อมจะออกรถโดยไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง “ริมา” “คะ?” “รู้มั้ยว่าผมอยากจะกลืนกินคุณเข้าไปตลอดเวลา” “ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ” “คุณเป็นของผม” “ฉันมีเจ้าของแล้ว” “คุณมีเจ้าของใหม่แล้ว” “อ๊า…..” เฌอริมาร้องครางเสียงดัง รู้สึกเจ็บนิด ๆ แต่ตามมาด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งขึ้นแทบจะทันทีที่เขารุกล้ำเข้ามาในตัวของเธอ “ห้ามคุณไปยุ่งกับใครอีก ผมสั่ง” เขาพูดพร้อมกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างแรงราวกับว่าต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ “อ้า....คุณ” เวธัสละริมฝีปากออกมาเพื่อถามอีกครั้ง “ตอบผมริมาว่าตอนนี้เจ้าของของคุณคือใคร” “ไม่ใช่คุณ” เฌอริมาพยายามต่อต้านเขาเสียงแข็ง “แน่ใจเหรอ” เวธัสถอนแก่นกายออกมา จับตัวเธอพลิกหันหลังแล้วสอดเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วจนสุดคล้ายเป็นการลงโทษ “อ๊ายยยยย……” ************