"M-Minahal mo ba ako?" mangiyak-ngiyak kong tanong sa kanya.Tumungo sya sabay sambit na "Sorry, Save"Sa narinig kong iyon, parang binagsakan na din ako ng mundo. Sobrang sakin na akala mo'y may nakatarak na patalim sa puso ko. Kalalaki kong tao pero ba't ganito nararamdaman ko?bakit ganito ako kahina pagdating sa kanya?Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Wala na sigurong mas sasakit pa dito. Parang lahat ng naranasan kong hirap ay inisa lang nitong nangyari ngayon.Ayaw ko na magsalita pa dahil nakuha ko na pinupunto nya. Ngumiti na lang ako habang tumutulo pa din ang luha na hindi na mapigilan. Hindi ko na kayang magtagal pa sa harap nya kaya tumalikod na ako't nagsimulang tumakbo palayo sa kanya.Takbo lang ako ng takbo. Lumalabo din ang mata ko dala ng luhang lumalabas mula dito. Hindi ko alam kung saan ako papunta.Hanggang sa.."SAVEEEE!!!" at sa paglingon ko ay dun ko nakita ang isang sasakyan na papalapit na ng papalapit sa akin hanggang sa humampas ba ako dito.Nakabungas ang mata ko ng bumagsak ako mula sa semento, at kitang kita ko kung sinong kauna-unahang lumapit sa akin bago ako pumikit."Ethan" bulong ko.